Prvog dana manifestacije „Dani Jovana Cvijića“ predstavljen je Centar za promociju nauke, ustanova Republike Srbije koja se bavi popularizacijom naučne pismenosti i naučne kulture.
Ovom prilikom predstavljena je njihova interaktivna izložba „Životni ciklusi Milutina Milankovića“, koja je priređena 2019. godine i od tada je gostovala u brojnim ustanovama u Srbiji. Na deset panoa postavljenih u pet ramova predstavljeno je pet segmenata iz naučnikovog života – Milutin Milanković kao đak, inženjer, klimatolog, astronom i popularizator nauke. Izložbu je otvorila dr Tanja Adnađević, rukovodilac Sektora za programske aktivnosti.
Izložbu „Životni ciklusi Milutina Milankovića“ postavljena je u Vukovom domu kulture, u Galeriji „Mina Karadžić“ i može se pogledati do 20. oktobra 2021. godine svakog radnog dana od 8 do 15 časova.
Drugog dana manifestacije „Dani Jovana Cvijića“ biće predstavljena knjiga profesora emeritusa Stevana Stankovića „Jovan Cvijić, od Loznice do Sorbone“. Predstavljanje ove knjige biće upriličeno u utorak, 12. oktobra 2021. godine, u 13 časova, u Stalnoj postavci slika Miće Popovića i Veri Božičković Popović. O knjizi će govoriti autor.
Jovan Cvijić je srpski naučnik i osnivač srpske naučne geografije. Rođen je 1865. godine u Loznici. Školovao se u Loznici, Šapcu i Beogradu.
Nakon završene gimnazije, upisao je Veliku školu, Matematičko-prirodnjački odsek. Na Velikoj školi slušao je sledeće predmete: matematiku, hemiju, mineralogiju sa petrografijom i geologiju, fiziku, logiku, psihologiju, istoriju, istoriju srpskog naroda, filozofiju, mehaniku, meteorologiju i astronomiju.
Studije je sa uspehom završio 1888. godine. Nakon završene Velike škole jednu školsku godinu predavao je u Drugoj beogradskoj gimnaziji. Zatim mu je Ministarstvo prosvete obezbedilo stipendiju za doktorske studije u trajanju od četiri godine, na Univerzitetu u Beču. Doktorsku disertaciju pod nazivom „Karst. Geografska monografija“ Cvijić je odbranio 1892. godine. Njegova disertacija ocenjena je kao zastavničko delo iz razloga što je za izradu iste koristio naučnu literaturu koja je brojala oko 500 izvora i što je u njoj potpuno objasnio klasifikaciju i postanak vrtača, škrapa i karstnih dolina.
Nakon odbranjene doktorske disertacije, vraća se u beograd gde je postavljen za profesora Velike Škole. Kao profesor na Velikoj školi osniva Geografski zavod i u nastavu uvodi i jednu novinu u nastavi, geografski seminar i ekskurzije. Kada je Velika škola preimenovana u Univerzitet, postavljen je među prvih osam profesora Univerziteta u Beogradu. Osim nastave, izvodio je i terenska istraživanja u okviru kojih je proučavao kraške i glacijalne oblike reljefa, geološki sastav, postanak planina, premeravanje jezera, kao i abrazione površi na području Balkanskog poluostrva.
Njegova terenska istraživanja trajala su od 1885. do 1925. godine. O njima svedoči naučnikove terenske beležnice koje su sačuvane u Arhivu Srpske akademije nauka i umetnosti i u Muzeju grada Beograda. Obavljao je dva puta dužnost rektora Univerziteta u Beogradu: 1906/07. i 1919/20. školske godine. Za vreme obavljanja drugog mandata rektora Univerziteta odnovano je pet fakulteta: Poljoprivredni, Medicinski i Bogoslovski. Iz Karnegijevog fonda dobio je sumu od 100.000 dolara za zidanje Univerzitetske biblioteke. Pariski univerzitet Sorbona imenovao ga je za počasnog doktora jer je u vreme Prvog svetskog rata, kao i tokom 1925. godine predavao na ovom Univerzitetu.
Bio je i predsednik Srpske kraljevske akademije od 1921. do 1927. godine. Njegovi naučni radovi broje preko 10.000 strana. Osnovao je i Srpsko geografsko društvo 7. aprila 1910. godine sa ciljem popularisanja znanja iz geografije i srodnih nauka. Ovo Društvo postoji i danas. Učestvovao je na Mirovnoj konferenciji u Parizu nakon završetka Prvog svetskog rata i zaslužan je za formiranje granica tadašnje novoformirane Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca. Umro je u Beogradu, 16. januara 1927. godine.
Izvor: Centar za kulturu „Vuk Karadžić“
