„Od majke do Crkve“, naziv je čiji je autor višegodišnji novinar „Večernjih novosti“, stalni dopisnik tog lista iz Loznice, Šapca Republike Srpske i BiH, koja je upravo izašla iz štampe u izdanju Srpske kraljevske akademije naučnika i umetnika.
Reč je, pored ostalog, o 150 godina bogomolje, u Lipnici, kod Loznice, posvećene Preobraženju Gospodnjem, koju ju je podigao prota runjanski Vladimir Popović, čija je loza dala 12 sveštenika. Na osvećenju ove crkve bio kralj Milan Obrenović, čija je prabaka Anđelija, supruga lozničkog vojvode Ante Bogićevića iz sela Runjana, najvećeg koje je parohija.A, kako Mitrić piše, Vladimir Popović nije bio samo sveštenik, već veliki humanista, rodoljub, pravdoljub i poslanik u Parlamentu države Srbije u vreme kralja Milana Obrenovića.
Hram je „pokrivao“, pored Lipnice, sela Runjane, Grnčaru, Kozjak i Lipnički Šor, dok ova dva nisu izgradila hram.Autor navodi junaštvo ovdašnjih ljudi, njihova postradanja, „za ksrt časni, slobodu zlatnu, za zavičaj i otadžbinu“, koji su se, kako ističe, odazivali baš po pesmi koju je komponovao, takođe Runjanac, poreklom Josif Runjanin, koja nosi ime „Rado Srbin ide u vojnike“.Vladike Dimitrije Pavlović, Simeon Stanković, Jovan Velimirović,Lavrentije Trifunović, uz čuvene arhimandrite od Georgija Bojića i Antonija Đurđevića iz Tronoše do Lazara Kršića iz Manastira Tavna.
-Mitrić ispoljava veliku ljubav prema crkvi koju naziva „naša Crkva“, ističući da ga je u veru, prvo, uputila nedavno preminula majka Marica, a da ga je bogomolja povezala sa svetinjama kakve su Tronoša i Tavna, kod Bijeljine, a one sa svim takvim i sličnim biserima pravoslavlja i hrišćanstva širom zemlje, Evrope i sveta -kaže akademik Dragoljub Drago Mirković, likovni umetnik i veliki narodni i crkveni dobrotvor. -Divno je kako se setio reči svetog vladike Nikolaja ohridskog, žičkog i lelićkog da je „majka biće najsličnije Bogu“.Kao istinski vernik, ali i poznalac Crkve, predstavio je divnu simfoniju između porodice i svetinje i onih koji su nam najbliži i najdraži.
Akademik Dragan Damjanović ističe da je autor, „na pitak, zanimljiv i prijemčiv način predstavio i crkvu i vremena sa kojima se suočavao naš narod sa njom kao crkvom Boga živoga u kojoj je kršten Mitrić kao i mnogi njegovi u minulih 15o godina“.Ukazao je na njen značaj u njegovom životu, ali i u životima divnih ljudi ovih sela Vukovog zavičaja, između Drine i Jadra, okruženih Gučevom, Cerom, Iverkom i preko „plahovite reke“ Majevicom u RS, BiH.
-Zanimiljvo je da se pročita kako je autor, pored ostalog, svim srcem, pisao zalažući se da ne bude smenjen za života patrijarh Pavle, davno nazvan „svecem koji hoda“ i kakve je razgovore, s tim u vezi, u crkvi u Lipnici, vodio sa vladikom Lavrentijem, koji je, još kao dečak, dolazio često u ovaj hram, dok je stanovao u blizini, u vreme školovanja u lozničkoj Gimnaziji -kaže arhimandrit Lazar Kršić. -Poruke patrijarha Dimitrija Pavlovića „da Bog daje, ali ne unosi u ambar“, podsećanje na reči patrijarha Pavla da mu je majka, bez obzira što ga je malog ostavila, prva u svim njegovim molitvama, istrajnost vladike dr Siemeona Stankovića da, u vremenima najcrnjim za Crkvu, sačuva njen i svoj obraz, pouke i pouke njegove majke Marice, razgovori kao dečaka sa svojim sveštenikom Dragoslavom Pantelićem, sećanja na drage ljude, upokojene i žive, ne samo najrođenije, samo je deo onoga između dve korice što ovo štivo čini dragocenim.
Po rečima akademika profesora dr Zlatka Maksimovića „ova knjiga je slika i prilika vremena prošlih i današnjih, u kojoj se vidi kako se razvijao odnos vlasti prema Crkvi, njenim velikodostojnicima, sveštenstvu monaštvu i vernicima“.Mitrić, kaže dr Maksimović, ukazuje na značaj Bogomoljačkog pokreta vladike Nikolaja, na obe obale Drine, na primere čovekoljublja, humanosti, viteštva i junaštva ljudi našeg roda okupljenih oko majke Crkve do koje su, kao i autor, stizali iz krila svojih majki.
-Pisac sjano odgovara i na, i dalje prisutna, pitanja o Bogu, od neukih i neverujućih -kaže akademik profesor dr Mirko Kerkez. -I sjano izdvvaja genelijalno pitanje vladike Nikolaja našem Nikoli Tesli da li se vidi struja.Odgovor genija iz Smiljana geniju iz Lećića, da se ne vidi, „a da je osvetila planetu“, dalo je za pravo da vladika Nikolaj poruči besmrtno : -Zašto onda neki, uopšte, traže da vide Boga, koji osvetljava duše naše, a time i naše živote, više nego bilo koje vode što prave struju od Nijagare do Drine.
Autor, naglašava dr Kerkez, autentično predočava i fotografije i priče od graditeljima i sveštenoslužiteljima hrama u Lipnici, uključujući i njihove žive potomke poput Slavoljuba Popovića iz Runjana, govori o postradanjima sveštenika, tadašnjim „udašima“, rušiteljima krstova, ali i o mnoštvu primera dobrote ljudi ovog kraja, koji su znali, uz Crkvu, da prežive svakojake „sodome i godome“.
