Sretenje – Prvi susret Boga i čoveka, dan kad se sreću zima i leto, istorija i država, senka i medved.
Sretenje Gospodnje je spomen na četrdeseti dan po rođenju Isusa Hrista, kada ga je Bogorodica dovela u hram.
Prvi susret Boga i čoveka pod svodovima jerusalimskog hrama i sretenje novorođenog Mesije koga je u naručje primio pravedni starac, poznat kao sveti Simeon Bogonosac. Sretenje je jedan od 12 najvećih praznika hrišćanstva, a sama reč „sretenje“ označava susret.
Zbog istorijskog značaja za srpski narod i državu, Sretenje se obeležava kao Dan državnosti Srbije do nastanka Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, nakon čega je ukinut, da bi u Srbiji ponovo počeo da se slavi 2002. godine.
Toga dan 1804. godine u Orašcu je započeo Prvi srpski ustanak. Najpre su u Šumadiji sastala tri narodna poglavara: Đorđe Petrović Karađorđe, Janko Katić i Vasa Čarapić. Oko njih su se veoma brzo okupili mnogi, kako i domaće srpsko stanovništvo, tako i hajduci. Za vođu ustanka izabran je Karađorđe, a na ovom zboru bilo je oko 300 ljudi.
Na Sretenje je 1835. godine proglašen prvi Ustav knževine Srbije. U vreme vladavine kneza Miloša Obrenovića, u porti pravoslavne crkve u tadašnjoj prestonici Kragujevcu, održana je od 14. do 16. februara narodna Supština, a drugog dana zasedanja usvojen je prvi najviši pravni akt zemlje, nazvan Sretenjski ustav.
Iako ovaj praznik pada praktično usred zime, veruje se da se toga dana sreću zima i leto. U narodu je očuvano verovanje da se na Sretenje medvedi bude iz zimskog sna i izlaze iz jazbine. Ako pri tome ugledaju svoju senku, odnosno ako je vreme sunčano oni se žurno vraćaju da nastave zimski san, jer će po tom verovanju zima potrajati još šest sedmica. Ukoliko senku ne ugleda, odnosno ako je oblačno, tmurno i hladno vreme, odlazi u šumu po hranu, jer se zima bliži kraju.
